O Aλέκος Συσσοβίτης γράφει: Η δική μου Σκιάθος

Στα μέσα της δεκαετίας του ’80 όλη η εναλλακτική Θεσσαλονίκη κατάστρωνε διακοπές για Σκιάθο, Σκόπελο και Αλόννησο, που είχαν τη στάμπα cosmopolitan islands. Η Χαλκιδική δεν ήταν ακόμα τόσο must, ήταν οικογενειακή και ήσυχη. Στο μπαρ «Θερμαϊκός», όπου μουσική έπαιζε ο dj Κάβουρας, αποφασίσαμε πως σε πρίγκιπες σαν και του λόγου μας άξιζε κάτι καλύτερο από τις Σποράδες. «Θα πάμεΤζαμάικα» μου ανακοίνωσε. Όλο το χειμώνα δουλεύαμε σαν σκυλιά, οπότε τα λεφτά μάς έφταναν. «Θα αγοράσουμε ρέγκε δίσκους, θα προσκυνήσουμε τα μέρη του Μπομπ Μάρλεϊ και θα την περάσουμε ζάχαρη. Κι όταν επιστρέψουμε, θα τους ρουμπώσουμε όλους».
Από Θεσσαλονίκη Αθήνα, από Αθήνα Λονδίνο, όπου καθίσαμε μια βδομάδα μέχρι να βρούμε πτήση για Καραϊβική, κι από Λονδίνο Μοντέγκο Μπέι. Βγήκαμε από το αεροπλάνο τελευταίοι, αφού πρώτα έβγαλαν τους υπόλοιπους Ευρωπαίους της πτήσης. «Εδώ είμαστε, αδελφέ, νιώσε τη ζέστη, κοίτα τις αφίσες με τον Μπομπ Μάρλεϊ, ρε συ, όντως οι τύποι κυκλοφορούν με τρίφυλλο στο στόμα».
Αυτές ήταν οι πρώτες μας εικόνες, μέχρι που ήρθε η σειρά μας να περάσουμε τον έλεγχο. Κανένας στο Λονδίνο, από όπου αγοράσαμε το εισιτήριο, δεν μας είπε πως χρειαζόμασταν βίζα. «Sorry, you can’t pass, sorry, you have to go back» είπε ο «τρίφυλλος» υπάλληλος-ελεγκτής. Μας έπεσαν τα αυτιά, το σαγόνι, μας κόπηκε ο τσαμπουκάς, και σαν γνήσια βλαχάκια από τη Θεσσαλονίκη επιστρέψαμε πάλι στο Λονδίνο. «Ρεζίλι θα γίνουμε σε όλο τον Λευκό Πύργο, αν μαθευτεί, που θα μαθευτεί δηλαδή, πόσο σούπερ-Γκούφι είμαστε. Κι από την άλλη, πρέπει να κάνουμε και κανένα μπάνιο. Πάμε Σκιάθο;» είπα στον Κάβουρα. «Με λίγη φαντασία, είναι η Τζαμάικα του βορρά». Είχα και κάτι φιλαράκια – παλιά συμμαθητάκια που έκαναν κάμπινγκ στο «Banana».

Έτσι μέσω Μοντέγκο Μπέι, Λονδίνου και Αθήνας, πήγαμε στη Σκιάθο και λιώσαμε στα μπάνια. Άσε που στα περισσότερα μπαρ που έπαιζαν μουσική ψαγμένοι Θεσσαλονικείς ο ήχος ήταν funky-reggae. Μια χαρά περάσαμε, αλωνίσαμε και τις Κουκουναριές, πήγαμε και από το σπίτι του Παπαδιαμάντη, που εντάξει, δεν έχει τίποτα κοινό με τον Μπομπ Μάρλεϊ, αλλά όσο να ’ναι μια χαρά τα έγραψε και αυτός. Τρακάραμε, βέβαια, πολλούς Θεσσαλονικιούς στη Χώρα που μας ρωτούσαν: «Καλά, εσείς Τζαμάικα δεν θα πηγαίνατε; Πώς καταλήξατε Σκιάθο μαζί μας;». Κοιταζόμασταν συνωμοτικά με τον Κάβουρα και απαντούσαμε: «Εντάξει, μωρέ, μια άλλη φορά, στο κάτω-κάτω σαν τη Σκιάθο δεν έχει».
Πηγή: athens voice